Marinier na wereldrecord speedmarsen: ‘gas gegeven bij mindere momenten’
Eigenlijk beseft hij nog steeds niet wat voor prestatie hij heeft neergezet. Sergeant der mariniers Robin Imthorn verbeterde afgelopen weekend het wereldrecord 25 uur speedmarsen, mét 45 kilo bepakking. Op het terrein van het Nationaal Militair Museum in Soesterberg kwam hij tot “100 kilometer en een beetje”.
Ruim 24 uur later moet Imthorn zijn prestatie nog laten bezinken. “Het moet nog even binnenkomen. Wat heb ik nou gedaan? Ik voel me op zich wel oké, al voelt het alsof mijn lichaam in een staat van afbraak is. Maar het gaat beter naarmate de dag vordert. En het belangrijkste: in m’n hoofd zit het goed.”
Want dat laatste is waar hij deze monstertocht juist voor liep. Imthorn wilde aandacht vragen voor de mentale gezondheid van de militair. Hij worstelde zelf jarenlang met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Pas jaren later durfde hij erover te praten. Door deze speedmars te lopen, hoopt hij dat ook andere militairen over hun geestelijke gezondheid durven te praten.
Ups en downs
Aan aandacht was er geen gebrek. De vliegbasis stond met name overdag vol met publiek. Desondanks had hij het niet makkelijk, ook al was er altijd wel iemand die met hem meeliep. “Ik heb echt eindeloze gesprekken in m’n hoofd gevoerd, het ging met ups en downs. Maar juist door extra gas te geven en door te stappen op de momenten dat ik met mezelf in gevecht was, ben ik daar doorheen gekomen. Ook door de nacht, want toen had ik echt momenten dat ik er klaar mee was.”
Na 25 uur en ruim 100 kilometer lopen, zat de tocht erop. Zijn vrouw en kinderen vielen hem bij de finish in de armen. “Toen viel de pijn wel even weg. Ook als je alle mensen en namen ziet voor je wie je het doet.” En dat waren niet alleen aanwezigen. Er was een speciaal bord, met daarop de namen van de 25 collega’s die in Afghanistan zijn gesneuveld. Voor elke overleden militair, liep hij 1 uur.
Laatste zetje
Dat hij het record nu officieel in handen heeft, doet Imthorn op zich niet veel. “Dat is vooral leuk voor je ego. Het mooiste is als je ziet wat het met mensen doet. Ik heb na afloop zoveel mensen omhelsd. Een medeveteraan vertelde me dat ik hem het zetje heb gegeven om hulp te zoeken. Dan kan een record en een mooie foto me worden gestolen.”
Lees meer over het verhaal van Robin Imthorn in de Defensiekrant van aflopen vrijdag.