In het dagelijks leven ben ik brandweerman. Het specialisme wat ik daarbij heb is het hoogtereddingsteam en dat is een team wat uitrukt als de reguliere brandweer er niet meer bij kan.
Natuurlijk geeft het geloof mij momenten van geluk. Ik sta wel met 2 benen in de wereld en ik voel ook de pijn in mijn lichaam. En ik heb ook mijn waarom-vragen. Maar ik weet gewoon vanuit mijn geloof dat mijn leven een doel heeft. En dat doel is al op verschillende manieren naar voren gekomen.
Een mooi voorbeeld waar dat eigenlijk in uitkwam was het ceremonieel bij de MH-17.
Het bijzondere is dat ik vanaf het moment dat ik mijn nek brak, waarbij ik niet wist dat ik iets ooit zou bewegen, dat hadden de artsen mij ook niet beloofd. Die hadden gezegd: je ademt en dat is al een zegen. Ik heb zoveel mensen daarover kunnen vertellen, over wat mij overkomen is aan rust en aan extra kracht die ik gekregen heb. Dan is dat doel al bereikt. Dus ja, vaak vind ik daar heel veel geluk in.
Reservist zijn, voor mij is dat eigenlijk gewoon weer marinier zijn. En dat is het allerbelangrijkste wat ik wil. Daarbij is het voor mij een hele goede leerschool ook. Het is niet alleen maar mijn passie uitoefenen, maar het is ook de mogelijkheid zoeken, en ook krijgen hier, om je verder te ontwikkelen.
