Van burger tot marinier

[Beeldtekst: Van Ghentkazerne Rotterdam]

[Tekst is voornamelijk door mariniers en cursisten gesproken taal]

Bonestroom, Heerkens, Hoeve, Jacobs, Korte, Lange, Lijnse, Marting, Nelisse, Rechtop, Rombeek, Snijder, Stoepman, Strek, Vermeulen, Vissers, Vrieze, Wamelink en Winters.

Goedemiddag. Yes. Ik denk waar jullie lang op hebben zitten wachten, het begin van de opleiding. Als jullie goed genoeg zijn word je marinier. Ben je niet goed genoeg word je het niet. Tussen de 50 en 70%, ja dat is wat er ongeveer overblijft. We hopen natuurlijk zoveel mogelijk, maar dat bepalen jullie zelf. Jullie gaan vervelende momenten meemaken, jullie gaan mooie momenten meemaken. En uiteindelijk doe je het voor 1 ding, ja voor 1 ding, en dat is de baret. Die moet je willen verdienen. Ik wens jullie heel veel succes, ga ervoor en maak er wat van.

[Beeldtekst: Theo, sergeant]
Bij ons melden zich voornamelijk gezonde Hollandse jongens aan, die in principe in staat zijn om aan de opleiding te kunnen beginnen. Dus fysiek en mentaal goed stabiel. Heel verschillende lui komen op ons af, met een achtergrond die praktisch is, theoretisch, maar allemaal met dezelfde drijfveer, namelijk om marinier te worden.

[Beeldtekst: Amfibische introductie, Texel]
1, 2 verzamelen, 3, 4 boot omdraaien, 5 plaatsnemen in de boot.

[Beeldtekst: Stefan, sergeant]
De mensen zoals die hier binnenkomen bij ons zijn allemaal individualisten. Vaak in de burgermaatschappij is het allemaal geënt op je eigen toekomst. En uiteindelijk willen wij dat de mariniers uiteindelijk gaan samenwerken in de groep. En dat creëren wij eigenlijk hier op Texel.

In de 1e fase kennen wij elkaar niet, die jongens doen allemaal maar wat en in principe is het dus zaak dat we in de eerste 3 weken elkaar op andere niveaus gaan leren kennen. Dus op het moment dat je moe bent, dat je misschien een beetje pijn hebt, of dat het koud is dan moet je op elkaar kunnen vertrouwen. En dat is iets wat in 1e instantie nog niet vanzelfsprekend is. Dat komt pas op Texel.

Ik heb mij 2, 3 jaar voorbereid, en alleen maar fysiek, dus ik heb het eigenlijk onderschat. Voor mij was het veel informatie. Het is gewoon een sneltrein. Het is gewoon een sneltrein en die stopt niet. Men legt 1 keer iets uit en dan moet je het gewoon in je opnemen. Daar gaat men gewoon van uit.

Bootgroep 1, bootgroep 2, bootgroep 3, bootgroep 4, daar hang je ter plekke als de eenheid staat je rugzak af, je zet je helm op en je meld je af als je gereed bent,bij mij.

Dus het is niet van, ja hoe zat dat nou ook alweer of... nee, meteen in je opnemen. Ja, dat was wel even aanpoten voor mij. Dus op een gegeven moment liep ik ook gewoon achter de feiten aan.

In theorie verwachten we heel veel van je. Namelijk dat je je rangen en standen bijvoorbeeld kent. Het gaat er om dat je de complete theoretische vakkennis van je wapen beheerst. En daarnaast is het gewoon zaak dat je de basislessen die later in de opleiding zullen volgen alvast gaat bestuderen zodat je er later beter uitkomt.

[Beeldtekst: Ken, luitenant]
De mariniersopleiding is een zware opleiding. Maar als je je goed voorbereidt is het te doen. Om marinier te worden is 1 ding het allerbelangrijkste: 100% inzet. Als je daarnaast ook beschikt over normale fysieke capaciteiten, ben jij geschikt om marinier te worden. Heb jij die volledige inzet, dan gaan wij van jou een marinier maken.

[Beeldtekst: Bivak, Ossendrecht]
[Beeldtekst: Theo, sergeant]
Ja, alles is nieuw voor je. Je zit voor het eerst in het bos met je buddies en je moet daar gewoon enkele mansvaardigheden gaan toepassen. Dus het opvullen van je thermosfles, je moet ervoor zorgen dat je je geschoren hebt, je moet je wapen onderhouden.
Daarnaast krijg je heel veel kennis aangereikt in de vorm van navigeren, wapenleer en alles wat er nog bij komt kijken. Maar alles is in eerste instantie op het niveau van de enkele man, dus van jouzelf en van jouw buddy. En niet van de hele groep.

Je wordt de hele tijd aangesproken, dat je denkt dat je het het fout doet. Op een gegeven moment wordt je daar gewoon gek van (luisteren, je hebt nog steeds stront in je oren) je hebt zoveel tegenslagen, ja, en uiteindelijk wil je daar gewoon mee stoppen, mee kappen.

Het komt voor dat de cursisten er in de 1e week mee stoppen, ook om die redenen, dat ze eventjes fysiek en mentaal misschien helemaal opgebrand zijn. Het is aan ons om ze dan eventjes op het juiste spoor te brengen, dat lukt niet altijd. Ja, dan zie je dat mensen weggaan.

[Beeldtekst: Bivak Oirschot]
Jullie krijgen nu 10 minuten de tijd om je rugzak, je 3e lijnmodel, in te pakken, daarna wil ik gereed zijn voor vertrek.

Het marsen dat begint in principe met een laag aantal kilometers en een licht gewicht. En daarna gaan we het opbouwen en dan worden de afstanden steeds langer en de tas wordt steeds zwaarder. Het einddoel van het marsen is uiteindelijk om 25 kilometer te kunnen afleggen met volledige bepakking.

[Beeldtekst: Van Ghentkazerne Rotterdam]

Leg jij nou eens uit wat er hier in klas Bravo mis ging in het afmarsen. Het ging toch zo goed vanochtend man. Het ging toch perfect. Wat ging er nou fout Zonneveld, leg dat nou eens uit. Het was over het slechte marsen sergeant. Wat! Het was over het slechte marsen sergeant. Opdrukken: 1, 2, 1, 2, 1, 2.

In het begin van de opleiding wordt er niet individueel gestraft, dan kijken we altijd de groep aan op het individu. Dus op het moment dat jij iets gedaan hebt dan is de groep daarvoor verantwoordelijk, omdat ze jou niet gecontroleerd hebben. 

[Beeldtekst: Ken, luitenant]
Deze opleiding bestaat uit 2 fases. In de 1e fase word je echt gevormd, gevormd tot marinier. 

Ze zoeken toch wel een type kerel zogezegd, met een bepaald karakter. Ja, en het is natuurlijk wel opbouwen en afbreken in de opleiding, en dat zie ik niet zitten, zogezegd. Dat je toch echt een heel ander persoon wordt. 

Ja, het is wel wennen, maar tot nu toe bevalt het goed. Voor mij in ieder geval. Je mag niet zelf bepalen wanneer je naar de wc gaat bijvoorbeeld, dat wordt voor je gedaan. Ze bepalen wanneer je gaat slapen en wanneer je alle lessen volgt. Maar ik vind het tot nu toe wel allemaal leuk. 

Je bent met de groep zelf bezig. Je leert allemaal leuke dingen. Hoe je met die wapens om moet gaan. Het is ook wel leuk hoe je die patrouilles loopt en zo, dat is echt wel waarom ik het gaan doen ben ja.

[Beeldtekst: Mike, sergeant]
Een wapen gebruik alleen je wanneer dat echt nodig is. En daarom word je door ons opgeleid om met het wapen om te gaan. 

Uiteindelijk komen we steeds meer in een tactische fase en krijgt iedereen een specifiekere functie. En iedereen beseft dan dat we iedereen echt nodig hebben om het einddoel, danwel de opdracht te bereiken. En als iemand dan wat minder presteert dan wordt hij geholpen door z'n buddies, maar dat kan ook vice versa werken. Ja, de een heeft wat meer gevoel met dat aspect van het werk en de ander heeft het juist met een ander aspect van het werk. En zo vul je elkaar gewoon aan. 

[Beeldtekst: Bivak Oirschot]
ja, 6 gevechtsdrills (schrijf op, 6 gevechtsdrills). Reactie op effectief vijandelijk vuur. 2 schoten. Precies, 2 schoten op het contact front. Vervolgens ga je plat en je duikt gelijk naar de zijkant. Je gaat uit de vuurlinie. Als je ziet dat je buddy blijft liggen, dan moet je heel rap wezen, anders trek ik jou eruit. Dus niet ikke ikke ikke en de rest kan stikken. De groep, de ph, troep die daar ligt, de secties. Je zou het toch met elkaar doen, hebben we vanaf dag 1 afgesproken, of niet? Ja, sergeant! 

[Beeldtekst: Mike, sergeant]
Marinier worden is hard werken. Als je fysiek goed in orde bent en vooral luistert, dan word jij gewoon marinier en kan je een collega van mij worden. Zo sta ik er in.

[Beeldtekst: Optreden verstedelijkt gebied, oefendorp Oostdorp]
Je denkt dat je veilig staat in een woning, nou dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Het wapen heeft een lethal speed distance van 5 meter, dat betekent dat als je binnen 5 meter staat, je gewoon dodelijk getroffen raakt. 

[Beeldtekst: Theo, sergeant]
We leren de cursist aan wat de uitwerking van munitie is op bepaalde zaken, zoals bijvoorbeeld hout of een muurtje of een andere dekking waar ze achter kunnen gaan zitten. En dat moet bewustwording creeëren bij de cursist, zodat die zelf ook weet dat als hij beschoten wordt, waar hij z'n dekking kiest. 

Wat we zometeen gaan doen is voorwaarts over de linkeras door blauw 1 en dan zullen we in principe gelijk een strong hold up gaan inrichten. Dus hier komt een Sierrateam te liggen en hier komt er een te liggen. Dus dat betekent dat jullie als Sierrateam in dit object, Alpha 64, bovenin een vuurpositie gaan inrichten, waarvanuit je gaat onderdrukken in het verlengde van blauw 1 en rood 1. Uiteindelijk zullen dan de eenheden voorwaarts gaan onder jullie dekking en die zullen daar een inbraakpunt forceren. Op het moment dat ze daar zijn zullen jullie vanzelf de call krijgen om mee te komen, zodat we het Sierraelement verder naar voren kunnen leggen, om zo uiteindelijk rood 1 helemaal te zuiveren.

[Beeldtekst: Mike, sergeant]
Ja, er wordt vaak gezegd dat marinier zijn een levenswijze is en langzamerhand slingert dat er in. Zo hebben wij voor bepaalde voorwerpen of gebeurtenissen vakjargon, zoals we dat noemen, en dat nemen we langzamerhand van elkaar over. 
Als marinier zijnde heb je natuurlijk je thuisfront. Maar je werk is totaal anders, we gaan hier op een goede manier, maar dan wel anders met elkaar om. Zo functioneren wij op ons best.

Fysiek trek ik het wel, alleen mentaal is het wel lastig dat je elke keer die knop om moet zetten van hier moet je even doorheen. Dat is gewoon even lastig. Dit soort dingen maakt het wel leuk, het maakt even de afwisseling van de bivak, wat echt even rot is zeg maar, en dat je dan dit soort leuke dingen kan doen. 

[Beeldtekst: Stefan, sergeant]
In het begin heb je een korporaal...

Als je binnen ben ga je ook niet na 2 keer opgeven, dan blijf je gewoon je best doen. Inzet wil ik zien van jullie. Pak 25 push ups, ga staan en daarna gaat het volgende team. En niet meer dat slappe gedrag.

...maar uiteindelijk moet die korporaal minder gaan zeggen en minder gaan vinden en moeten die jongens dat zelf gaan oplossen. Dus als ze ergens tekortkomingen zien bij een buddy, veldfles niet gevuld, niet gegeten, ja dan moeten ze elkaar gaan controleren en corrigeren. En uiteindelijk wordt je dan als groep alleen maar sterker. 

Als een iemand wat doet dan word je allemaal gestraft. Op een gegeven moment ga je elkaar corrigeren en dan ga je elkaar ook helpen. Bijvoorbeeld als jij bezig bent met je tas inpakken en iemand anders is al klaar met z'n tas, en die kijkt toevallig in jouw tas en die ziet net iets niet liggen, ja die trekt het uit jouw kast en die gooit het dan bij jou erbij. 

[Beeldtekst: Van Ghentkazerne, Rotterdam]
Je moet echt niet teveel aan thuis denken. Je moet echt even die knop omzetten van je bent nu gewoon met je werk bezig. En als je teveel aan thuis denkt, dat ga je niet trekken.

Een terugweg is er sowieso niet meer, en ja. Tuurlijk, je denkt soms wel eens als je er echt doorheen zit, maar dan spreek ik niet alleen voor mezelf... dat je echt denkt, waar ben ik hier mee bezig, wat ben ik aan het doen. Maar dat houd je niet tegen. Op een gegeven moment dan ben je weer terug op de kazerne met z'n allen en dan wil je er weer 100% voor gaan.

Op het moment dat je in het weekend thuis ben dan weet je weer wat je buiten dit leven hebt, om het zo maar te zeggen. En dan moet je zondagavond weer terug, ja dat komt veel te vlug natuurlijk, dat is altijd wel even op je tanden bijten.

[Beeldtekst: Bivak Oirschot]
Er is vanaf 's ochtends tot 's avonds continu regen en niet een beetje. Het komt echt met bakken uit de lucht, dan zit je net onder je tentzeiltje 10 minuutjes en dan moet je weer op wacht. Dat was wel erg vervelend. 4 daagjes in het veld, lekker smerig, alleen maar graven en veel zweten, heel veel zweten, en niet douchen. 

Ja nou, tijdens het marsen kreeg ik last van mijn voet en dat deed heel veel pijn. Ik weet niet wat er aan de hand is. Maar ik kreeg een stoel van de majoor en ik moet morgen naar de ziekenboeg toe en dan kijk ik wel weer verder. Ik kan nu niets doen, dus dat is wel kut. Maar straks kan ik wel wat doen. Als ze wat takken hebben kan ik helpen afcamoufleren. Maar nu zijn ze even bezig met het geraamte zeg maar.

[Beeldtekst: Stefan, sergeant]
Ja, voor kleine blessures, het hoeft niet meteen te zeggen dat je de opleiding uit moet. Maar in dit geval zal hij de opleiding uit moeten, dan gaat hij naar de RTG toe, daar gaat hij revalideren en later zal hij uiteindelijk instromen in een ander blok.

[Beeldtekst: Amfibische operaties, Texel]
[Beeldtekst: Theo, sergeant]
Zelfstandigheid: ja. Je moet individualistisch kunnen opereren. Maar dat wil niet zeggen dat je niet in teamverband opereert. Dus ook al ben je met je eigen specialisatie bezig, dan val je nog steeds terug op je eigen buddies. Alleen kom je niet ver in dit korps, je moet alles samen doen.

Als marinier treed je op op de grens van land en water. Daarnaast opereren we eigenlijk overal. Zo wijd de wereld strekt, dat is ons motto. Dus we komen overal. Maar de verbintenis met het water blijft er eigenlijk altijd. 

[Beeldtekst: Bivak Oirschot]
[Beeldtekst: Theo, sergeant]
Aan het begin van de opleiding slaap je in principe nog voldoende, dat heb je gewoon nodig om de opleiding door te komen. Pas later in de opleiding dan zullen we slaapdevaluatie kunnen toepassen als tool, om jou operaties te laten uitvoeren onder vermoeide omstandigheden. Waarbij je dus helder moet blijven denken en moet kunnen doorzetten op de momenten dat wij dat van jou verwachten. 

Ik heb intussen 90 uur niet geslapen denk ik, jaha 90 uur denk ik ongeveer. Mijn buddy die stond een beetje... wacht over en hup achterover. Vannacht hebben we 3 uur slaap kunnen krijgen, maar de dag ervoor werd ik 8 keer overvallen in mijn slaap.

Op het moment dat je vermoeid bent moet je terug kunnen vallen op je buddy. Want je bent niet altijd in staat om te controleren wat je gedaan hebt. En je kunt ook niet altijd even goed vooruit kijken. Dus op het moment dat je vermoeid bent, dan is je buddy zeer belangrijk. 

Eerlijk antwoord, wat was je aan het doen? Ik was in slaap gevallen korporaal. Samen met je buddy? Ja korporaal. Ja lui, kan je lachen, maar als deze 2 lui zijn, dat is een fout van jullie allemaal. Dat je elkaar niet controleert.

Je kan, als het allemaal conform het plaatje gaat, minimaal 4 uur snurken. En ik denk dat jullie dat wel appreciëren, of niet? Ja korporaal. Nou, gewoon uitvoeren. 

[Beeldtekst: Schietexamen Oirschot]
Als cursist wordt er van je verwacht dat je gewoon veilig met je wapen om kunt gaan. Op het moment dat je voor het eerst met scherpe munitie op pad wordt gestuurd, dan hoort dat gewoon bij je werk. Een timmerman heeft een hamer en jij hebt een wapen. 

Wat ik moeilijk vind aan het schieten is toch wel het wapen stil houden, dat is mijn minpuntje. Maar ja, ook dat gaat steeds beter bij mij. Dus ik ga 'm vandaag halen. 

Luister, het volgende gaat gebeuren. Je gaat zo dadelijk naar binnen toe en dan ga je weer op je schietpunt, dan doe je 10 push ups , 10 sit ups, model. 

Als je inspanning hebt gehad, rondjes rennen, opdrukken en zo, je ademhaling en zo, je hartslag en zo. En om dan de rust te bewaren om dat schot zo goed mogelijk uit te laten komen, ik denk dat dat wel het moeilijkste is van het schieten. 

Een wapen gebruik je alleen als het echt nodig is. Daarom word je door ons opgeleid om vakkundig met het wapen om te gaan. Het wapen zul je misschien niet altijd inzetten, maar je hebt 'm wel nodig bij je werk. En in het ergste geval moet je 'm ook kunnen gebruiken. 

Je moet gamen niet vergelijken met echt schieten, want het lijkt er niet op. Er komt wel wat meer bij kijken. Het is veel moeilijker, je moet op je ademhaling letten, je moet trekkerdruk opbouwen, je moet op je houding letten. En met gamen doe je alleen maar F2 en dat gaat-ie.

[Beeldtekst: Schietoefeningen, Duitsland]
In je eigen sector blijven hè, want op het moment dat ik voor de loop van mijn buddy ga, dan heb ik een probleem. En dat wil ik niet. Doen we 1 keer dry, doen we dat goed, dan gaan we over in wet.

[Beeldtekst: Theo, sergeant]
Eerder in de opleiding hebben we statisch vanaf het schietpunt geschoten en dan heb ik gewoon mijn schietoefeningen volbracht. Maar nu gaan we samen met onze buddies in samenwerkend verband voorwaarts terwijl we vuren. En dat wordt in 1e instantie best wel een spannende ervaring voor de cursist. 

Ik denk dat iedereen wel een momentje heeft gehad waarbij hij dacht van waarom ben ik hier. En dat heb ik zelf ook wel eens gedacht. Het luizenleventje wat ik had hiervoor, dat heb je hier niet. Vooral niet in de opleiding, maar ja. Het ene moment met bivak, met regen, dan is het toch wel heel vervelend allemaal, maar daarna doe je hele vette aanvallen en zo en dan denk je, ja hier doe ik het toch uiteindelijk voor.

En in de 1e run, dan ben je ook gewoon alert, maar als je er inkomt en je merkt dat het goed gaat, met op dit moment buddy Bruin dan, ja dan merk je gewoon dat we elkaar blindelings vertrouwen en dat we het gewoon doen. Je vertrouwt gewoon op elkaar en op jezelf natuurlijk.

Als je met losse flodders schiet, dan is het mooi, weet je wel, want je hebt de knal wel en je bent bezig met elkaar, maar het is niet echt. Maar nu weet je, je moet extra scherp zijn, want je weet dat je met echte kogels vuurt. Dus ja, dat is gewoon mooi, dat je met elkaar met scherp kan vuren terwijl je 5 tot 7 meter van elkaar ligt.  Maar 3 maanden geleden waren wij hier zeker nog niet klaar voor geweest. 

Ja, je staat niet op de tram te wachten, we gaan het gevecht in! 

Er wordt niet omheen gedraaid. Als je wat fout doet krijg je ook echt de volle laag van voren. Maar het is wel belangrijk, omdat het is uiteindelijk wel je werk. 

Dit is jouw fucking core business, dit moet jij gaaf vinden! Dat moet beter, veel beter.

Je hebt natuurlijk verschillende fases in de opleiding en nu zijn we meer bezig met individuele vaardigheden. Dus ja, je wordt nou niet meer voor een iemand z'n fout als groep aangepakt. Simpelweg je kan hier niet zoveel aan doen als groep zijnde. Als een iemand niet oplet.

Ja, de eerste 3 weken is het vooral vorming, dus dan wordt je gewoon continu achter je reet aan gezeten en dat vond ik uiteindelijk denk ik misschien wel de moeilijkste periode van de opleiding. Nu ben je zover, nu laat je je niet meer stoppen. 

Ja zo ervaar ik het niet heel erg, maar ik heb wel van mijn vriendin te horen gekregen dat ik wel wat serieuzer was en toch wat meer bijzaken een beetje wegliet. En meer op hoofdzaak gefocust was. Dus op zich best positief. En dat ik ook wel wat volwassener ben, dus dat is ook weer mooi meegenomen eigenlijk.

Op het moment dat je een aantal dagen achter elkaar een inspanning hebt geleverd op de schietbaan, waarbij het soms echt wel stressvol kan werken voor sommigen, dan is het wel lekker om er even af te gaan en gewoon even te gaan ontspannen met je buddies. En dat doen we dan met een gezamenlijke bingo en een avond waarop we gewoon met elkaar iets kunnen drinken en gezellig kunnen praten.  Zonder dat daar een hele professionele sfeer hangt.

[Beeldtekst: Eindoefening, diverse locaties in Nederland]
[Beeldtekst: Theo, sergeant]
In de laatste week, de Finex, de final exercise, is het van belang dat alles wat je is aangeleerd in de praktijk kunt brengen. En dat gaan we ook aftesten. Dus je moet samen met je buddies laten zien, dus in teamverband, dat je opdrachten kunt uitvoeren, conform hoe het jou is aangeleerd. En dat is een zware week. 

Ja, knop gewoon op nul zetten en gewoon gaan. Het zijn echt de laatste loodjes, dus nu nog even doorbijten. Wel pittig, die Finex. vannacht heb ik helemaal niet geslapen eigenlijk, gewoon nul slaap gehad. En de nachten ervoor, wat zal het zijn geweest, misschien 6 uurtjes.

De leden die in de landmachtboten zaten, die zijn gewoon drijfnat geworden. Volgens mij zit je gewoon in een plas water de hele ochtend.

Ik heb wel last van mijn beide knieën, aan beide kanten, maar gewoon doorgaan, ik ram gewoon door. En dan, ja even die pijn doorzetten, die laatste 25 kilometer, en dan gewoon gaan. Ja, blaren ook, onder mijn voeten, maar gewoon gaan. Nee, ik ga nu niet meer stoppen. Nee, echt niet.

[Beeldtekst: Stefan, sergeant]
Het is een week geweest waarin alles is samengekomen. Ja, de gehele opleiding wordt eigenlijk in 1 week gepropt. Ja, ze hebben het ervaren als een zware opleiding, een zware week. Misschien wel de zwaarste uit hun hele leven. Maar daarvoor doen ze het ook uiteindelijk, want die baret moeten ze wel verdienen.

[Beeldtekst: Eindmars 25 kilometer, Van Ghentkazerne Rotterdam]
Dus op het moment dat je die 25 kilometer aflegt, dan heb je alles bij je. Dat wil zeggen je eigen uitrusting, je hebt je groepsuitrusting bij je, je hebt je veiligheidsuitrusting bij je, je slaapzak, je kleding, je wapens, je munitie, je water, je specialistische uitrusting, alles komt daarbij.

[Beeldtekst: Theo, sergeant]
Het Korps Mariniers is expeditionair inzetbaar. Dat betekent dat we ons altijd te voet verplaatsen, met al onze spullen. Daarom is het erg belangrijks dat je van A naar B kunt komen met je volledige uitrusting. Het wordt vaak als zwaar ervaren, en dat is het ook, maar als je in principe goed traint en je zet gewoon door en je pakt je spullen goed in, dan is er niks aan de hand. 

[Beeldtekst: Van Ghentkazerne, Rotterdam]
Cursisten groep 18-3, petten af! Baretten op!
Dames en heren, ze zijn voor u.

Wij zijn op zoek naar jongens en meiden met passie, met verantwoordelijkheidsgevoel, die willen samenwerken en die doorzettingsvermogen hebben. Bereid jij je goed voor, dan gaan wij van jou een marinier maken.

[Beeldtekst: Van burger tot marinier]