Zr.Ms. Dolfijn
Zr.Ms. Dolfijn is een van de onderzeeboten van de Walrusklasse. Deze boten vormen de onderwatereenheden van de marinevloot.
Onderzeeboot
De onderzeeboten nemen wereldwijd deel aan operaties om terrorisme te bestrijden. In vredestijd voeren ze vooral verkenningen uit. En bij oefeningen treedt de onderzeeboot op als doelboot voor fregatten en helikopters.
Geschiedenis Zr.Ms. Dolfijn
- Kiel gelegd: 12 juni 1986.
- Te water gelaten: 25 april 1990.
- In dienst gesteld: 29 januari 1993.
De Koninklijke Marine geeft meestal geen informatie vrij over de bijdrage van onderzeeboten. Maar ze worden regelmatig ingezet. Onder meer om inlichtingen te verzamelen over terrorisme en drugsbestrijdingsoperaties.
Video: De Walrusklasse-onderzeeboten (2016)
De onderzeeboot, een van de belangrijkste grote wapensystemen van de Nederlandse krijgsmacht. Alleen dit vaartuig kan langere tijd onopgemerkt blijven. Zelfs in een omgeving waarin geen militair overwicht bestaat en de dreiging groot is. De 4 Walrusklasse onderzeeboten zijn verkenner, wapendrager en uitvalsbasis voor speciale operaties en zijn in staat om expeditionair op te treden. [In oktober 2023 is Zr.Ms. Walrus, een van de onderzeeboten uit de Walrusklasse, uit dienst gesteld] Ze beschikken over grote en precieze maritieme slagkracht. Ze bestrijden internationaal georganiseerd terrorisme en zware criminaliteit, verzamelen essentiele inlichtingen en geven bescherming aan scheepvaart en handelsroutes. Zelfstandig of in een maritieme taakgroep.
Door deze specifieke kracht en veelzijdigheid van de Nederlandse onderzeeboot is er grote vraag naar de Nederlandse onderzeeboten. De huidige onderzeeboten zijn sinds de jaren '90 operationeel en ondergaan nu levensverlengend onderhoud. Uitgerust met een nieuwe commandocentrale en een state of the art optronische mast wordt de belangrijke internationale inzet van de boten tot in 2025 gewaarborgd.
Voorgangers
- 1889-1923: stoomloodsvaartuig.
- 8 oktober 1942 - 23 september 1946: door grote verliezen in de Tweede Wereldoorlog nam Nederland deze boot over van de Britten. Het was een U-klasse boot die op stapel was gezet als P 47.
- 4 juni 1949 - 7 december 1953: na de Tweede Wereldoorlog was er behoefte aan modernere onderzeeboten. De Koninklijke Marine had altijd al een goede band met de Royal Navy en kon daardoor weer 4 boten in bruikleen krijgen. De Dolfijn, ex-Taurus, was een van de Engelse T-klasse boten.
- 16 december 1960 - 29 april 1982: Nederland bouwde weer haar eigen boten. Dit keer een revolutionair ontwerp met 3 drukvaste cilinders. Door de 3 cilinders met geringe diameter met elkaar te verbinden, kon de boot een grotere duikdiepte bereiken.
Waar komt de naam vandaan?
De dolfijn is afkomstig uit de familie van de walvisachtigen. Andere soorten uit deze familie zijn de griend, de tuimelaar, de witsnuitdolfijn en de orkadolfijn.
Meestal gaat het bij de dolfijn over de tuimelaar. Deze onder water levende zoogdieren zijn bij uitstek geschikt om als naamgever te dienen voor een Nederlandse onderzeeboot. Dolfijnen komen over de hele wereld voor en dat is ook het operatiegebied waar Zr.Ms. Dolfijn zich kan bevinden.
De dolfijn is makkelijk te herkennen aan zijn karakteristieke, vriendelijke snuit. Het is een gestroomlijnd dier. Net als op een onderzeeboot zijn er aan zijn huid geen uitsteeksels met uitzondering van de vinnen. De torpedovorm herbergt een maximaal lichaamsvolume met minimale wrijving. Door deze unieke vorm kunnen ze onder water zeer goed manoeuvreren en kunnen ze een hoge snelheid bereiken.
Dolfijnen kunnen ongeveer 15 tot 20 minuten onder water blijven zonder adem te halen. Hoe dit precies mogelijk is, is voor de wetenschap nog steeds een raadsel. Net als onderzeeboten, moeten dolfijnen regelmatig naar de oppervlakte voor de verversing van de lucht.
De dolfijn heeft geen oorschelpen, maar toch een goed gehoor. Het is een van de weinige walvisachtigen die over meerdere soorten echo-locatie (sonar) systemen beschikt. Dolfijnen kunnen frequenties horen tot 40.000 hertz. Ze communiceren meestal in het frequentiegebied dat voor de mens ook hoorbaar is: 20 - 20.000 hertz. Voor de sonaroperators van de onderzeeboten is dit dan ook een zeer bekend geluid. Het is voor hen vaak een welkome afwisseling in hun onafgebroken jacht naar geluid in het water.
Ook het gezichtsvermogen van de dolfijn is bijzonder goed, zowel in het water als daarboven. Dit in tegenstelling tot de onderzeeboot. Op periscoopdiepte kan de bemanning met de periscopen alles redelijk in de gaten houden. Boven water vormen de officier van de wacht op de brug, samen met de uitkijk, de ogen van de boot. In diep water vertrouwt de bemanning compleet op de oren.
Embleem
Het embleem toont in keel (= rood) een dolfijn in natuurlijke kleur springend boven een golvende schildvoet van zilver en azuur van 4 stukken. Als embleemspreuk 'Ik zal voor gaan' in Latijnse letters van zilver op een lint van keel (= rood).